F1 Nederlandse GP-baanverdeling: Zandvoort gaat met de stroom mee door de duinen

Blijf op de hoogte van alle grote verhalen in de Formule 1. Registreer hier Ontvang de Prime Tire-nieuwsbrief elke maandag- en vrijdagochtend in uw inbox.

De Formule 1 is weer begonnen na een lange zomerstop, waar de coureurs en de rest van de paddock zich hebben opgeladen voor het komende evenement van tien races dat tot december loopt.

De Nederlandse Grand Prix begint wanneer het spel naar de kustplaats Sandvoort gaat, ongeveer 30 minuten met de trein van Amsterdam. Hoewel de meeste tribunes een scala aan kleuren hebben, zijn de tribunes van deze race een zee van in oranje geklede fans.

Hoe het kortcircuit Zandvoort de inhaalkansen beperkt, maar inhalen niet onmogelijk is. Schuine hoeken geven coureurs verschillende lijnen en manieren om te vechten.

“Golvend” is een term die veel wordt gebruikt om de aard van het circuit te beschrijven. Het bochtige circuit is zwaar voor de banden, dus je kunt veilig multi-stop racen verwachten. Precisie is vereist als bestuurders langs oevers en grindgroeven navigeren, waardoor er weinig ruimte voor fouten overblijft. En omdat het een badplaats is, zal er het hele weekend zand en vuil op de baan liggen, nog een obstakel voor de teams.

Belangrijkste specificaties

• Circuitlengte: 4,259 km (2,646 mijl)
• Aantal rondes: 72
• Raceafstand: 306,587 km (190,504 mijl)
• Ronderecord: 1:11.097 (Lewis Hamilton, 2021)
• Eerste GB: 1952

Rond de zandduinen

Strak, bochtig en met enkele schuine bochten straalt Circuit Zandvoort een uitdagende, ouderwetse sfeer uit. De kwalificatie is een cruciale sessie met beperkte inhaalmogelijkheden, en coureurs moeten gefocust zijn terwijl ze minder lange ronden en steilere oevers afleggen (waarvan sommige rivaliseren met de Indianapolis Motor Speedway).

Het circuit was oorspronkelijk een combinatie van openbare wegen en permanente circuits, en de Nederlandse Autoraceclub raadpleegde Sammy Davies, winnaar van de 24 uur van Le Mans uit 1927, over de oorspronkelijke lay-out. Net als Silverstone in Engeland maakte Zandvoort deel uit van de naoorlogse autosportgolf. Van 1952 tot 1985 werd het een van de meest gebruikte circuits, hoewel de F1 zowel op als naast de baan racete. Juan Manuel Fangio, Graham Hill, Jim Clark, Niki Lauda en Jackie Stewart hebben op het circuit gewonnen. Een van de beste momenten vond plaats tijdens de race van 1979 Gilles Villeneuve legde een ronde op drie wielen af.

De F1 kende een pauze van 36 jaar vanuit Zandvoort voordat hij in 2021 terugkeerde naar de kalender (oorspronkelijk aangekondigd voor 2020, maar de wereldwijde pandemie van COVID-19 vertraagde de terugkeer ervan). De baan is sinds de oprichting gemoderniseerd. De eerste helft gebruikt nog steeds de hoeken uit de lay-out uit 1948, maar de tweede helft (geïntroduceerd in 1999) is opnieuw ontworpen.

De wendingen die Zandvoort definiëren

Beurt 1: Tarzan

Dit is een van de meest populaire bochten op Zandvoort, gezien de hellingshoek (18 graden, vergelijkbaar met die van de Indianapolis Motor Speedway). De brede bocht biedt coureurs een zeldzame inhaalmogelijkheid.

Beurt 2: Gerlach

De linkerbocht is vernoemd naar de Nederlandse coureur Wim Kerlock, die omkwam bij een crash tijdens een sportwagenrace in 1957.

Bocht 3: Hugenholtz

Hallo, Bank. De coureurs nemen zoveel mogelijk lijn door deze ingrijpende bocht om een ​​katapult met maximale snelheid te creëren. Ze zullen zo laat remmen dat ze tegen de barrière botsen.

De hoek is vernoemd naar de eerste directeur van de baan, Hans Hugenholtz. Hij ontwierp veel circuits zoals de Hockenheimring in Duitsland en Suzuka, maar Circuit Zandvoort ontwierp hij niet.

Beurt 5: Slotmaker

Dit is een ander deel van de route dat vernoemd is naar een omgekomen chauffeur. De Nederlandse autocoureur Rob Slootmaker overleed op deze beurt in 1979 tijdens een toerwagenrace.

Bochten 6 en 7: Sheavlock

Volgens Ronde websiteHet is “de twist waarmee helden zich onderscheiden van gewone chauffeurs.” De bocht bevindt zich op de top van een heuvel en helt naar rechts, wat een snelle uitdaging oplevert. Tijdens de update van 2020 zijn er een aantal wijzigingen aangebracht, zoals de toevoeging van nieuwe FIA-hekken aan de linkerkant, maar de oorspronkelijke vorm van de Chevlock blijft intact.

Bocht 11 en 12: Hans Ernst Bocht

Deze chicane geeft coureurs nog een inhaalmogelijkheid als ze het einde van een ronde naderen en deze met hoge snelheid naderen voordat ze remmen om de lijn te pakken.

De bocht werd in 1989 toegevoegd en heette oorspronkelijk Nisanbokt. Maar de laatste jaren staat het bekend als Hans Ernst Siken, naar de voormalige circuitdirecteur. Het tweede deel van de kip is verbreed, waardoor hij verschillende racelijnen kan aannemen.

Laatste bocht: Ari Luyendyk

De naam doet misschien een belletje rinkelen bij IndyCar-fans: Arie Luyendyk is tweevoudig winnaar van de Indianapolis 500. Bocht 14 heeft tweemaal de steilheid van Indianapolis, namelijk 18 graden (32%), maar is niet zo sterk als de originele Monza-indeling. De coureurs zoeven om de rechtshander heen en verlaten het lange rechte stuk (met TRS).

Ronde belangen

• Het circuit kwam in financiële problemen en ging in 1987 failliet.
• De eerste race op Zandvoort (vóór de F1-dagen) werd gewonnen door een koninklijke familie: de Thaise prins Prabongse Banutej Banupant (Prins Beera van Siam).
• Max Verstappen heeft het record van Rene Arnoux voor de meeste poleposities op Circuit Zandvoort geëvenaard met drie.
• Jim Clark heeft nog steeds de meeste overwinningen (vier), maar Verstappen blijft daar niet ver achter, met drie.
• Ferrari is de meest succesvolle constructeur op Circuit Zandvoort (acht overwinningen).

Ontwerp: Drew Jordanië/Atletisch